Horrory są prawdopodobnie najtańszymi filmami do zrobienia - nie oznacza to, że wszystkie cierpią na niedofinansowanie - chodzi o to, że można widza stosunkowo łatwo przestraszyć bez wykładania nadmiernej ilości pieniędzy na produkcję (vide pierwsze 'PA'). Czasami jednak warto budżet nieco zwiększyć, żeby ewentualne niedoróbki nie raziły specjalnie w oczy. A w '13Hrs' trochę tego jest. Najbardziej zawalili chyba oświetleniowcy i po prostu prześwietlili większość scen. Toż to nawet czasami pochmurnego dnia jest mniej światła niż tu, w środku nocy, w stodole. Do tego sama opowieść, konkretnie jej kolejne etapy, jest mocno naciągana. W końcu jak jakiś potworek już atakuje to sensowne wydają się nawet podświadome, odruchowe próby samoobrony, złapać pierwszą rzecz pod ręką i uderzyć, zamiast uciekać na ślepo. Ponadto skąd na strychu miałyby się wziąć jakieś nieznane domownikom, mieszkającym te ładne kilkanaście lat w domu koniec końców, przejścia? I oczywiście bardzo wiarygodne jest, że nikt z kilku nastolatków nie miał ze sobą działającej komórki... I takich mniejszych lub większych byków i niedokładności nie brakuje przez cały czas trwania filmu, a jak dorzuci się do tego niespecjalnie dobrą pracę charakteryzatorów to trzeba uznać, że strona techniczna filmu nieco kuleje. Ale jak się to już przeboleje... No to jest nieźle, sam klimat został zbudowany umiejętnie, napięcie jest, straszyć może aż tak nie straszy, ale... Ogląda się całkiem przyjemnie. I jakby twórcy byli dokładniejsi mógł powstać naprawdę niezły horror.